Krótkowzroczność oraz leczenie krótkowzroczności
Krótkowzroczność jest wadą refrakcji, w której promienie świetlne ogniskują się przed siatkówką. Występowanie krótkowzroczności zależy od czynników genetycznych oraz środowiskowych.
Krótkowzroczność jest ważnym problemem zdrowotnym, bowiem ilość osób krótkowzrocznych na świecie lawinowo wzrasta. Mówi się o epidemii krótkowzroczności w krajach wysoko rozwiniętych.
Wyróżnia się krótkowzroczność osiową oraz refrakcyjną.
W osiowej gałka oczna jest zbyt długa, w refrakcyjnej długość gałki jest prawidłowa, ale moc układu optycznego zbyt duża.
Zwykle dzieli się krótkowzroczność na: małą do – 4,0D , średnią do-8,0D i wysoką powyżej -8,0D.
Obraz kliniczny krótkowzroczności bywa różny:
od tzw. prostej krótkowzroczności (gdzie nie stwierdza się zmian patologicznych w budowie gałki ocznej i siatkówki), pseudokrótkowzroczności (spowodowanej nadmierną akomodacją – np. długotrwała praca z bliska), krótkowzroczności zwyrodnieniowej (ze zmianami na dnie oka w siatkówce) oraz krótkowzroczności wywołanej(środki farmakologiczne, zmiany poziomu cukru we krwi, zaćma).
DIAGNOSTYKA
Krótkowzroczność zazwyczaj pojawia się ok. 10/11 roku życia i stopniowo powiększa się, aż do zakończenia wzrostu gałki ocznej, która rośnie wraz ze wzrostem dziecka. Po 18/19 r. życia wada powinna przestać powiększać się. Jeżeli tak nie nastąpi – odgrywać tu mogą rolę dodatkowe czynniki. Uważa się, że może to być związane z rozwojem jaskry młodzieńczej i podwyższeniem ciśnienia w oku.
Młodzi krótkowzroczni, zwłaszcza z rodzin w których jaskra występuje, powinni podlegać systematycznej kontroli okulistycznej ( badanie biometrii gałki ocznej – USG A+B, badanie metodą optycznej koherentnej tomografii OCT, a także śledzenie kształtu zagłębienia w nerwie wzrokowych (HRT) oraz perymetrię. Wszystkie te aparaty znajdują się w Europejskim Centrum Zdrowego Oka.
LECZENIE KRÓTKOWZROCZNOŚCI
Postępowanie w przypadku niskiej krótkowzroczności ogranicza się do przestrzegania higieny wzrokowej (prawidłowe oświetlenie, czytanie z odległości 30 cm, a przede wszystkim przerwy w pracy wzrokowej oraz ruch na świeżym powietrzu.)
W przypadku osób z krótkowzrocznością wysoką: leki biostymulujące, witaminy, stałe używanie okularów, przestrzeganie zasad higieny pracy wzrokowej.
W niektórych przypadkach – zabiegi laserowe (koagulacja zmian zwyrodnieniowych siatkówki na obwodzie oka). Nie należy mylić tego zabiegu z laserową korekcją wady wzroku, polegającą na zabiegu w przednim odcinku oka (rogówka), którą wykonuje się w oczach zdrowych.